Gedicht voor mijn dochters

Vorig jaar heb ik dit geschreven, maar is helaas nog steeds actueel.

 

Lief kind van me
In deze tijd wil ik weten hoe het met je gaat
En vraag me af:
Ben ik nog wel je steun en toeverlaat?

Verdrietig dan weer blij
Zo grillig, zo onvoorspelbaar
Zo ver weg, en toch dichtbij

Begrijp je nog wel wie er voor je staat?
Het ene moment liefkozend
Het andere moment ontzettend kwaad

Een lach op mijn gezicht,
Gevoelens van verdriet
Ik wil je er voor behoeden
Zodat jij de tranen niet ziet

Ik wil je ontlasten
Van het onbegrip en de zorgen
Je moet gewoon kind zijn,
maar voel je je wel voldoende geborgen?

Verbergen kan ik het niet
Zo plotseling als het verscheen
Zou ik willen
Dat het als een rookpluim verdween.

Ik wens je het kind zijn toe
Voor de dag van morgen
Geniet maar van het leven
Je hoeft niet voor mij te zorgen