Deze week was de w4d in Assen. Een hectische week die mijn structuur ontregelt. Normaal gesproken stond ik alle dagen aan de kant om mijn kinderen aan te moedigen. Dit jaar lukte het me niet zoals andere jaren. 1 dag heb ik me in het geweld gewaagd. Oordoppen in en op een rustige plek mijn jongste aanmoedigen.
Vandaag is de intocht en voor het eerst ben ik er niet bij om haar tijdens dit heugelijke feit binnen te halen. Om toch iets speciaals voor haar te kunnen doen, wacht haar bij thuiskomst een verrassing. Hopelijk maak ik het gemis in de stad een beetje goed en neemt het mijn schuldgevoel wat weg.
Als laatste zal ik nog een cadeautje om haar nek hangen!! En hopelijk kan ik er volgend jaar wel weer bij zijn!!
Mijn Leven Met DIS 
Hoi Talitha,
Je doet wat je kunt. En een warm welkom is ook heel waardevol, met die mooie slingers en dan ook nog een cadeautje, wauw.
lieve groet, H
ik was ook benieuwd of de ondersteuning door het Fact team al is opgestart en wat het voor je doet, betekent…..
Wij hebben jou blog even snel doorgenomen. Waar wij ervoor hebben gekozen om niet als naam te bloggen doen jullie dat wel. Het is interessant om jullie te lezen. Wij zijn tot veilige diepte geïntegreerd en hebben er tezamen bewust voor gekozen om allen (wie wil) te bloggen op de site over onze gedachtes als – ik.
– ik